Cindy’s dochter Mollie (9) houdt van lekker eten en niet zo van sport. Dit zorgt er, samen met haar natuurlijke bouw, voor dat ze steviger is dan haar leeftijdsgenootjes. Voor Cindy (32) is dit geen enkel probleem. Haar schoonmoeder Sylvia denkt daar echter heel anders over. Cindy vertelt: “Na de zoveelste keer dat mijn schoonmoeder nare opmerkingen over het figuur van mijn dochter maakte, heb ik haar eens goed de waarheid verteld.”
Ideale bonuspapa
“Ik kreeg mijn dochter op vrij jonge leeftijd, na een korte en onstabiele relatie. Mollies vader is niet in beeld. Maar een paar jaar later ontmoette ik Johan, die Mollie direct accepteerde alsof ze zijn eigen dochter was. Ik had geen leukere bonuspapa kunnen wensen. Onze relatie is stabiel, leuk en ik ben momenteel in verwachting van een kindje van ons samen. Ideaal, zou je denken. Ware het niet dat mijn schoonmoeder me behoorlijk dwarszit.”
“Al bij de eerste ontmoeting maakte ze continu opmerkingen over haar dikke buren die elke dag pasta aten. En ja hoor: al snel volgde de vraag of ik soms ook zoveel pasta at en of ik wel wist hoeveel koolhydraten daar wel niet in zaten. Sindsdien maakt ze steeds kleine, subtiele opmerkingen om haar ongenoegen over mijn overgewicht te uiten.”
Mijn dochter heeft mijn bouw
“Eigenlijk heel gek, want zoveel te zwaar ben ik niet. Ik ben lang en breed gebouwd, met brede heupen, volle benen en Hollandse kuiten. Een flinke boezem maakt het plaatje wel af. Maar qua gewicht ben ik eigenlijk maar een krappe 8 kilo te zwaar. En ik voel me prima in mijn lijf. Ik sport veel en eet gezond, en gun mezelf daarnaast ruimte om eens wat lekkers te nemen. Met mijn maat 42 kan ik daarnaast bij de meeste gewone winkels terecht voor leuke kleding.”
“Mollie heeft haar bouw van mij. Ze woog al ruim 5 kilo bij haar geboorte. Nu is ze stevig, maar ik vind haar zelf niet dik. Ze voetbalt op hoog niveau en heeft een hartstikke goede conditie. Ze klimt in bomen, speelt veel buiten en houdt, ja ja, ook van lekker eten en snoepen. Ik sta daar overigens heel relaxt in. Ik kijk niet wat Mollie niet mag eten, maar naar wat ze zou kunnen toevoegen. Wil ze rösti rondjes met mayonaise en een speklap? Dan krijgt ze dat gewoon van mij, maar wél met een lekkere portie groente.”
Een positief zelfbeeld
“Wil ze een boterham met zoet beleg zoals hazelnootpasta of vruchtenhagel? Helemaal prima, maar dan wel op volkorenbrood. Zo probeer ik de balans te vinden. Ik wil mijn dochter bovenal meegeven dat ze goed is zoals ze is. Dat ze mooi is. Dat er verschillende kinderen zijn, in allerlei kleuren, soorten en maten. En dat die allemaal precies goed zijn, zoals ze zijn. Ik vind het veel belangrijker dat Mollie een positief zelfbeeld heeft dan de perfecte kledingmaat.”
“Sylvia, mijn schoonmoeder, denkt daar helaas anders over. Een dag per week past ze op Mollie en dan komt mijn meisje daar altijd weer verdrietig van terug. Dan moet ik aanhoren hoe oma weer iets over haar gewicht heeft gezegd. Elke keer kostte het me weer veel moeite om Mollies zelfbeeld dan weer op te krikken. Want laten we eerlijk zijn, vanuit de medische wereld en de media krijgen we de hele dag boodschappen te horen dat we niet genoeg zijn tenzij we afvallen. Dat overgewicht een epidemie is, slecht, dat het de maatschappij geld kost. Dat je mooier bent als je maar slanker bent.”
Belachelijk dik voor een kind van 9
“De laatste keer dat Sylvia op Mollie paste is wat mij betreft de laatste geweest. Ze heeft tegen Mollie gezegd dat ze ‘belachelijk dik is voor een kind van 9’ en ‘al borsten krijgt omdat haar moeder haar vol met hormonen opgespoten vlees geeft.’ Ik was woest! Het is zó onwaar. We eten thuis twee keer per week vlees en voor de rest vegetarisch. En al was het waar, dan is het nog niet aan Sylvia om daar iets van te zeggen.”
“Ik ben ’s avonds, toen Mollie op bed lag, naar Sylvia gereden en heb haar een flinke uitbrander gegeven. Dat ik nooit meer iets wil horen over mijn gewicht en zéker niet over dat van haar dochter. Dat ze anders haar kleinkind, dat onderweg is, nooit te zien gaat krijgen. Rigoureus? Misschien, maar ze moet na al die jaren écht haar plek weten. Daarnaast laat ik niemand Mollie body-shamen. Dat gebeurt al genoeg op scholen, sportclubs en in de media. Daar heb ik mijn schoonmoeder niet voor nodig.”
Extra info
Suikerverslaving: De stille sloopkogel in ons dagelijks leven
Hoe voorkom je dat mensen over je heen lopen?
Gezond eten met een beperkt budget: ludieke tips
Stop Pesten NU
Bronvermelding
© Foto: 123rf.com
