Nancy (26) had drie jaar geleden ’s avonds geen oppas, waardoor ze haar dochtertje meenam naar de verjaardag van een vriendin in een café. In het café ontstond een ruzie tussen de jarige en twee mannen, waar de politie aan te pas kwam. Omdat Nancy met een baby in het café was, deed de politie een zorgmelding bij Veilig Thuis. Er volgde een onderzoek naar Nancy’s ouderschap dat pas recent is afgerond. Met trillende stem doet Nancy, hoorbaar geëmotioneerd, haar verhaal. “Ik had totaal geen privacy meer.”
Ik koos voor mijn dochter
“Ik ben jong moeder geworden: op mijn 22e beviel ik van mijn dochtertje Kayleigh. Ik zat in een slechte relatie waar ik eigenlijk in beland was om mijn thuissituatie te ontvluchten. Mijn vader is alcoholist en mijn moeder kon niet voor me zorgen. Toen ik 18 was ontmoette ik de 10 jaar oudere Ron en trok ik direct bij hem in. Dat hij me sloeg vond ik natuurlijk niet leuk, maar ik kende niet anders. Mijn vader deed datzelfde immers bij mijn moeder.”
“Toen ik zwanger was van Kayleigh, lukte me het om weg te gaan bij Ron. Ik kon niet voor mezelf kiezen, maar wel voor mijn ongeboren kindje. Ik ben dubbele diensten gaan draaien in de schoonmaak en vond met urgentie mijn eigen appartementje. Ik was zó trots toen ik dat binnen 3 maanden helemaal zelf had geverfd, behangen en ingericht met tweedehands meubels. Ik had zelfs een gratis laminaatvloer opgehaald bij mensen thuis en helemaal zelf gelegd.”
Een gezellig clubje meiden
“Voor de babykamer vroeg ik bijzondere bijstand aan bij de gemeente. Dit is een lening die ik in een rustig tempo mag terugbetalen tegen een zeer lage rente. Daarvan heb ik alles voor Kayleigh nieuw gekocht. Toen ik 30 weken zwanger was, was mijn huisje helemaal klaar. Niet veel later ging ik met zwangerschapsverlof en genoot ik met volle teugen van mijn huis en het kindje in mijn buik. Ik voelde me eindelijk ergens veilig en écht thuis. Dit was het veilige plekje voor mij én voor Kayleigh.”
“Omdat ik met Ron ook mijn complete vriendenkring kwijtraakte, moest ik zelf een netwerk opbouwen. Door een zwangerschapscursus te volgen kwam ik met andere moeders in contact. Ook ging ik eens per week zwangerschapszwemmen. Voor ik het wist had ik een klein clubje meiden om me heen verzameld waarmee ik het gezellig had en ervaringen kon uitwisselen.”
Ik zocht de spanning niet meer op
“De zwangerschap en bevalling verliepen soepel. Ik ben in het ziekenhuis bevallen en mocht nog dezelfde dag weg. Ik genoot met volle teugen van het nieuwe moederschap. Mijn nieuwe clubje meiden kwam op kraambezoek en ik had een lieve kraamverzorgster die me alles uit handen nam en ons helemaal vertroetelde. Het moederschap veranderde me echt. Ik zocht geen spanning meer op zoals voorheen, maar genoot van een boswandeling met de kinderwagen of een kopje koffie op een terrasje.”
“Voorheen ging ik veel uit met Ron en zijn vrienden, werden we dronken in het park terwijl hij gitaar speelde, gebruikten we weleens drugs. Dat was allemaal verleden tijd. Ik voelde met de komst van Kayleigh zoveel rust in me.”
Niet de slimste beslissing
“Maar toen werd ik door een oude “vriendin” uit Rons groepje gebeld. Of ik op haar verjaardag kwam. Ik ben zo stom geweest om ja te zeggen. Een buurvrouw zou op Kayleigh passen, maar daar kwam op het laatste moment iets tussen. Ik besloot dat Kayleigh wel even mee kon. Dan zou ik niet te lang blijven op de verjaardag, maar na een uurtje of twee weer weggaan. Achteraf niet de slimste beslissing om een kind mee te nemen naar een café.”
“Ik kwam rond 7 uur binnen. Rond half 8 sloeg de sfeer om: de jarige vriendin kreeg ruzie met twee jongens en steeds meer mensen bemoeiden zich ermee. Ik niet. Ik zat aan een tafeltje tegen de muur, met de kinderwagen tegenover me. Kayleigh sliep door alle consternatie heen. En toen kwam de politie binnen.”
Zorgmelding bij Veilig Thuis
“De politie maakte een proces verbaal op en hoorde iedereen die aanwezig was in het café. Omdat ik Kayleigh bij me had, zou de agent een zorgmelding bij Veilig Thuis doen. Ik had geen idee wat dat precies was en dacht dat het wel goed zou komen. Ook toen ik 3 weken later door een vrouw werd gebeld die vroeg wat er die avond allemaal gebeurd was en vervolgens een afspraak wilde maken om bij mij thuis eens te bespreken welke hulp “mijn gezin nodig had”.
“Toen de dame van Veilig Thuis eenmaal bij mij op de bank zat, keek ze kritisch rond. Wat een oude meubeltjes had ik allemaal! Ook wilde ze Kayleighs kamer zien, en kijken wat er allemaal in de koelkast stond. Hoeveel flessen had ik? En hoeveel flessenspenen? Wat zou ik doen als Kayleigh midden in de nacht ziek was en naar de dokter moest, aangezien ik geen auto had? Allemaal dat soort vragen. Ik dacht dat daarmee de kous af was. Maar niets was minder waar.”
Camera’s in mijn huis
“Veilig thuis startte een onderzoek naar mijn capaciteiten als moeder. Er volgden vele gesprekken, ik moest daarnaast verplicht een ouderschapscursus volgen. Als een mak lam ging ik in alles mee, want ik wilde het beste voor mijn dochter en was er inmiddels achter dat deze mensen je kind uit huis konden plaatsen als je ook maar iets verkeerd deed.”
“Er volgde een buurtonderzoek. Alle buren werden ondervraagd over mij. Kenden ze mij, hoorden ze weleens geschreeuw? De uitkomst hiervan was positief. Waarop de dame van Veilig Thuis zei dat sommige buren misschien ook wel makkelijk te manipuleren waren als ik dat wilde. Ik wist niet wat ik hoorde.”
“Uiteindelijk werd besloten dat er 24 uur per dag camera’s in mijn huis zouden meekijken hoe ik het deed met Kayleigh. Dit zou enkele weken duren, daarna zou er een evaluatie volgen. Ik wist niet wat ik hoorde, maar ik ging akkoord. Ik weet dat het gek klinkt, maar ik was doodsbang voor deze organisatie. Ik wilde Kayleigh niet kwijt.”
Trauma
“Ik had totaal geen privacy meer. Wat ik ook deed in ons eigen huisje, voorheen onze veilige plek, alles werd gezien door de camera’s. Ik zat ’s avonds zelfs niet meer lekker op de bank als Kayleigh op bed lag. Ook ging dat mens van Veilig Thuis continu door alle kastjes als ze weer langskwam voor een gesprek.”
“Uiteindelijk kwam er een rapport uit dat ik alles goed deed. Ook de buren en de kinderopvang waar Kayleigh 3 keer per week heen ging, hadden geen zorgen over ons. Het consultatiebureau gaf ook aan dat ik netjes kwam opdagen voor elke vaccinatie of weegafspraak. Kortom: er was helemaal niets aan de hand.”
“Het dossier bij Veilig Thuis werd gesloten. Ik was zó opgelucht en blij. Maar ook al is het nu allemaal voorbij, ik heb hier echt een trauma aan overgehouden. Die inbreuk op je leven, dat wantrouwen, het als dader weggezet worden. Allemaal omdat je één kleine misstap bent begaan. En dan te bedenken dat ik niet eens alcohol gedronken had die avond. Ik was zelfs niet eens betrokken bij de ruzie in het café.”
“Ik probeer deze fase achter me te laten, maar het is lastig. Ik denk dat ik er nooit helemaal overheen kom wat ze mij hebben aangedaan als moeder.”
Extra info
Mijn man draagt graag vrouwenlingerie
Hij verliet mij en onze kinderen…voor een man!
Christine (38): “Ik ben helemaal geobsedeerd door de kinderarts”
Mijn dochter is geobsedeerd door haar uiterlijk … door mij!
Bronvermelding
© Foto: 123rf.com
